Het afzwemmen op de zeevaartschool.

Onderdeel van het examen op de Zeevaartschool was het afzwemmen. Zoals ook de zwemlessen die we wekelijks hadden gebeurde dat in het zwembad aan de Heilige Weg.

Er waren denk ik ongeveer 70 leerlingen die examen deden. Het examen bestond uit 2 rondjes schoolslag, 1 rondje rugslag en watertrappelen en dat geheel in groepjes van 10 man tegelijk.

Nu had het zwembad een T-vorm. Haaks op het hoofdbad was een zijbad zodat het geheel een T vormde. De examenkandidaten stonden opgesteld schuin tegenover het zijstuk en degenen die het examen afnamen konden het zijstuk niet zien.

Ik heb al eerder aangegeven dat ik tijdens  de zwemlessen meestal mijn snor (die ik nog niet had) drukte. Dus alles bij elkaar had ik heel weinig zwemervaring, was mijn techniek van een zeer laag gehalte en had ik dito uithoudingsvermogen in het water.

Het zwembad (de rode stip is mijn schuilplaats, de jury zat bij de paarse streep links).

Ik startte als één na laatste in mijn groep en het begon gelijk met een probleem: Ik werd verwacht het water in te duiken en niet te springen... Had ik nog nooit gedaan... Ik had bij de groepen die voor ons waren al afgekeken hoe ik dat het beste kon doen. En dat lukte wonderwel redelijk! De eerste horde was genomen.

Halverwege het eerste baantje begon ik al achter te raken, terwijl er achter me iemand zat die harder wilde, maar ik kon niet harder! Op het baantje terug kwam ik kreunend en puffend langs het zijstuk, waar ook een laddertje zat om het bad uit te klimmen.

Op het moment dat de gecommitteerden me niet konden zien, ben ik uit de rij geschoven en aan het trappetje gaan hangen, ook daar was ik niet zichtbaar voor degenen die het examen afnamen! Hijgend probeerde ik weer op adem te komen, terwijl de andere 9 doorzwommen voor hun 2e rondje schoolslag.

Toen ze voor de 2e keer voorbijkwamen met de rugslag ben ik er weer tussen geschoven! Nu had ik nog maar een klein stukje te zwemmen tot het eind.

In de tijd dat ik aan het trappetje hing was ik weliswaar onzichtbaar voor de gecommitteerden, maar niet voor mijn medeleerlingen. Dat bleef niet zonder reactie! Ik voelde me behoorlijk opgelaten daardoor. Desondanks liep het allemaal goed af, alhoewel de mannen die het examen afnamen zich waarschijnlijk wel afgevraagd hebben wat er toch aan de hand was halverwege... Ik was heel blij dat het voorbij was!