Zoals je in een andere kruimel kunt lezen (Joja) hebben mijn ouders het bootje dat ze hadden op een gegeven moment ingeruild voor een strandhuisje.

Ruil

Ik denk dat dit ongeveer in 1958 geweest moet zijn. De Joja met zand in de tank maakte plaats voor een demontabel strandhuisje. Dit strandhuisje had zijn standplaats op het z.g. grote strand van IJmuiden. Daar stonden de huisjes in 3 rijen opgebouwd, wij hadden een plek op de middelste rij. Vanuit het huisje had je tussen de huisjes voor ons door uitzicht op zee.

Elk voorjaar moest dit huisje opgebouwd worden en elk najaar weer afgebroken en opgeslagen. Dat was steeds weer een hele onderneming. Voor het vervoer gebruikte men oude Amerikaanse legertrucks uit de 2e wereldoorlog, die hoog op de wielen stonden en vierwielaandrijving hadden.

Comfort

Het huisje was van de meeste gemakken voorzien, nou ja, eigenlijk ook weer niet. Ik denk dat de gemiddelde toercaravan tegenwoordig meer comfort heeft. Maar toch, je kon er eten en slapen en zitten. Water moest je buiten halen en een toilet was er natuurlijk ook niet in.

Het strandhuisje was een plek waar ik graag kwam, vooral als het weer niet zo denderend was. Het was heerlijk om als het hard waaide langs de waterlijn te lopen en als het water warm genoeg was ook even in het water te duiken (niet zwemmen, want dat kon ik toen nog niet).

Ik kwam ook graag op de pier, die in die tijd nog niet verlengd en ongeveer 1500 meter lang was. Vooral als er veel scheepvaartverkeer was kwam ik daar graag. Bij een te harde zuid-westen wind werd de pier afgesloten, omdat dan de golven er over heen sloegen en het te gevaarlijk was om er op te lopen.

 Ook liep ik graag richting semaphoor, over het z.g. kleine strand. Daar stonden ook huisjes, maar doordat dit strand binnen de pier lag was het er niet altijd even schoon.

Route

Om er te komen ging ik op de fiets naar het begin van de pier, daar linksaf het strand op (fiets mee natuurlijk, zwoegend door het mulle zand), dan ongeveer 500 meter langs de waterlijn en dan weer omhoog door het mulle zand naar het huisje.

Ik denk dat mijn vader en moeder het strandhuisje van de hand gedaan hebben toen ze een sigarenwinkeltje in Egmond aan Zee kochten (1965?) Al met al was het een leuke tijd, ik heb er ook heel wat uurtjes doorgebracht om te studeren, vooral met wat minder weer was het er heerlijk rustig!