Een doorsnee zondagmorgen in de kerk...

Weet je wat ik wil? Dat je eens kon kijken door mijn bril. Al die details, zo veel meer dan jij bedenken kan. Het klinkt zo mooi, maar eigenlijk word ik er gewoon gek van.

Mijn hoofd is continue keihard aan het werk.

Heb je die ‘mooie’ achtergrond gezien op het scherm? Kleurige bewegende beelden. Soms streepjes, soms een andere vorm. Al die patronenop de kleding van de mensen voor me. Bij mij komt het allemaal binnen. Al die extra prikkels, het belemmert me enorm.Oh, hoor jij ook in de verte die sirene? Balen, waar ging de preek ook alweer over? Door het geluid van buiten is het opeens verdwenen. Ik probeer verder te luisteren en me daarna weer te concentreren op het zingen. 

Maar wat lastig, achter de buurvrouw zie ik een muur van bakstenen. Probeer dan nog maar een gesprek te volgen. Ik loop hier op mijn tenen. Het lukt me om het gesprek af te maken. Pfff... ze heeft niks gemerkt. Mijn trucjes hebben weer gewerkt.

Nu met de kinderen op de fiets terug naar huis. Dan plof ik met koffie met opgeklopte melk op de bank. Heerlijk! Thuis!