Een lekke band of een kapotte zuigerveer?
Afgelopen week (begin september 2025) kwam ik oude (zwartwit) foto's tegen van een vakantie (in 1961) naar Luxemburg. Ik was toen 17 en samen met een vriend en een neef zijn we 2 weken met de brommer op stap geweest.
Langs jeugdherbergen, via Antwerpen, Brussel en Namen naar Luxemburg en terug via Limburg.
Een bijzondere vakantie, we hebben veel plezier gehad die 2 weken en natuurlijk ook veel gezien. Nee niet langs festivals, die had je toen nog niet en als ze er wel geweest waren zou de kans klein geweest zijn dat ik daar heen zou zijn gegaan.
Alles ging goed, ook met de brommers, mijn neef op een Sparta, mijn vriend op een Berini (met DKW motor) en ik had dezelfde brommer maar dan een 'damesmodel'. Helaas ging mijn brommer vanaf midden Limburg steeds langzamer rijden, Hij bleef het wel doen, maar op een gegeven moment reed hij niet harder meer dan 30, met nog een paar honderd kilometer voor de boeg.
Gelukkig heeft mijn brommer het tot huis volgehouden. Daar bleek de volgende dag dat er een zuigerveer gebroken was en het eigenlijk nog een wonder was dat ik er mee thuisgekomen ben.
Ik realiseerde me dat ik me soms ook zo voel als een brommer met gebroken zuigerveren. Alles werkt nog wel (min of meer), maar de power is een beetje weg. We staan niet stil, maar we zouden nog graag zo veel meer willen...
Ik moest ook denken aan onze tijd in Nepal. Af en toe ging ik daar op de motor 'even' naar Kathmandu, de hoofdstad. Ongeveer 200 km. en als alles mee zat deed ik dat in ongeveer 4 uur, maar soms ook uren langer. Ik herinner me nog in de beginperiode dat je moest zorgen dat je met een volle tank wegging, want er was maar een pomp onderweg!
Een ander probleem was dat als je pech kreeg, mechanisch, er weinig mogelijkheden tot hulp waren. Wel als je een lekke band kreeg, onderweg kwam je tientallen z.g. puncture shops tegen. Kleine hutjes langs de kant van de weg waar je je band kon laten repareren. Met minimale hulpmiddelen en maar een beperkte voorraad nieuwe binnen- en buitenbanden.
Het is mij een paar keer overkomen dat ik een lekke band kreeg. Ik herinner me een keer, mijn voorband liep langzaam leeg. Dan kan je 2 dingen doen: Of lopend een 'puncture shop' opzoeken, of voorzichtig langzaam doorrijden tot je er een vindt. Met de laatste methode loop je het risico dat je je binnenband vernielt. Dat gebeurde (ondanks mijn voorzichtige rijden) deze keer. Het hele ventiel bleek losgescheurd. Om een lang verhaal kort te maken: met veel pijn en moeite hebben ze het ventiel weer in weten te lijmen en het lek gerepareerd.
Zoals ik al eerder zei, je kan er mee door rijden maar wel heel langzaam en niet erg comfortabel. Ook zo voel ik me soms!
Is dat erg? Ik denk het niet, het hoort bij het ouder worden. De wereld wordt steeds kleiner en onze mogelijkheden minder. Maar we zijn blij met wat we nog wel hebben en wat we nog wel kunnen, Aukje mijn lieve vrouw en ik. En bovendien: Het beste moet nog komen, na dit leven begint het leven pas echt, die belofte hebben we en daar geloven we voor 100% in!
We zijn rijk en voelen ons rijk gezegend met onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen! De wereld om ons heen staat in brand, hier hebben we het betrekkelijk rustig en veilig. Genieten is voor ons ook genieten van de dingen die we hebben en ons geen zorgen maken over wat we niet hebben. Ongeacht onze omstandigheden. En blij zijn dat in alle omstandigheden we kracht en troost mogen ontvangen van onze Hemelse Vader!