Leven is sporen achterlaten. Geen mens kan leven zonder dat er iets zichtbaars achterblijft, als kruimels die we onderweg morsen. Ieders levensweg is in min of meerdere mate te volgen.
Zo is dat ook binnen onze eigen familie. Door de jaren heen hebben we heel veel opwindende, blijde, verdrietige, leuke en avontuurlijke dingen meegemaakt.
Dat is het uitgangspunt van deze rubriek. Een bloemlezing aan herinneringen van elk familielid dat hieraan bijdragen wil !
Eén ding is in ieder geval voor ons beiden wel duidelijk, hoe de omstandigheden ook waren, waar we ons ook bevonden, onze hemelse Vader was daar ook altijd. Dat is voor ons zonder meer de rode draad in ons leven.
Met Samuel kunnen wij daarom zeggen:
Eben-haezer, tot hiertoe heeft ons de HERE geholpen.
En ook:
De HEER zelf gaat voor je uit, Hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen.
Afgelopen week (begin september 2025) kwam ik oude (zwartwit) foto's tegen van een vakantie (in 1961) naar Luxemburg. Ik was toen 17 en samen met een vriend en een neef zijn we 2 weken met de brommer op stap geweest.
Ik realiseerde me recentelijk dat ik op dit moment (2025) al 60 jaar de wegen met een auto onveilig mag maken. Het was tijdens mijn studieverlof voor mijn stuurmansdiploma (3e rang) dat ik het begeerde papiertje behaald heb.
