Terugkijkend op ons leven moet ik erkennen dat we af en toe ook wel gekke dingen gedaan hebben. Dat was dan niet zo zeer om gek te doen, maar meer een uiting van LEVEN en vooral ook van plezier in het leven.

Nadat we 2 VW kevers versleten hadden (de eerste van 1958 total loss, de tweede van 1957 stopte er gewoon mee), leek het ons wel leuk om eens uit te kijken naar een 2e hands VW kever cabriolet.

Ook in die tijd waren die al heel populair. Dit speelde zich af in de periode tussen de geboorte van Robert en Marjolein. 

De betreffende auto zag er van afstandje leuk uit, maar helaas was dat van dichtbij een ander verhaal. Bij nadere inspectie bleek het om een z.g. Duitse kneus te gaan.

Een wagen geïmporteerd uit Duitsland, die daar in elkaar gereden en vervolgens weer opgelapt was! Dat was dus niets helaas.

"Maar" zei de verkoper, "Ik heb nog een cabriolet staan, een plaatje van een auto voor ongeveer dezelfde vraagprijs en in prima conditie!"

Het bleek om een Sunbeam Rapier te gaan, een sedan en een cabriolet! Hij zag er echt schitterend uit. De auto was roomwit van kleur met rode biezen, had een rode kap en rode lederen bekleding. Een plaatje. En het plaatwerk zag er ook goed uit. Na een proefrit was de deal snel gemaakt en reed ik trots als een aap terug naar IJmuiden, waar we toen nog woonden.

De dag er op ben ik met onze nieuwe aanwinst naar Den Helder gereden, de auto is daar alleen nooit aangekomen. Tot en met de Velsertunnel ging alles prima, maar gelijk buiten de tunnel was het afgelopen. Een harde klap en een auto die niet verder wilde. Na inspectie bleek één van de zuigerstangen door het carter geslagen te zijn! Reparatie betekende een nieuwe motor er in, waar we op dat moment geen geld voor hadden, dus kwam hij voorlopig stil te staan.

Inmiddels waren we naar Egmond aan Zee verhuisd en op een gegeven moment was de auto verdwenen, iemand had hem gestolen... Een jaar later zag ik hem plotseling staan in het dorp waar we woonden. We snapten er niets van en zijn naar de politie gestapt. De dader was snel opgespoord en die kwam met het volgende ongelooflijke verhaal:

"Ruim een jaar geleden viel het me op dat deze auto al een tijd stil stond. Ik heb geprobeerd te achterhalen van wie de auto was, maar niemand wist het (...). Toen heb ik hem maar meegenomen en heb er daarna een andere motor in gebouwd. Het is nu mijn auto!"

Dat kon hij uiteraard niet hard maken, want hij had geen papieren van de auto, die hadden wij nog. Van de politie kregen we toen de keus: De auto terug en betalen voor de reparatie of laten zoals het was. De man zelf werd niet vervolgd...

We kozen voor de eerste optie en hebben daarna nog ongeveer een jaar plezier van de auto gehad. Vooral bij mooi weer was heerlijk om een ritje langs de kust naar Camperduin maken, met de kap open, ik met pijp en pet achter het stuur, Aukje met een grote hoed op er naast en Robert in een stoeltje achterin! We voelden ons toen de koning te rijk maar ook een beetje de Beverley Hillbillies, een populaire TV-serie uit die tijd. Toen uiteindelijk overal de gaten in de carosserie vielen, hebben we hem maar weer van de hand gedaan.

Op de foto's Robert en Aukje (zwanger van Marjolein) in de Sunbeam.