Mijn eerste reis als stuurmansleerling was een reis van Rotterdam naar Australië met de Ommenkerk van de VNS. Deze reis ging via

de Middellandse Zee, het Suezkanaal en de Indische Oceaan.

Voor de oversteek over de Indische Oceaan werd eerst nog goedkope brandstof ingenomen in Aden (Zuid Yemen). Daarna volgde een oversteek naar Adelaide, Australië, die 14 dagen duurde. Veertien dagen met alleen maar lucht en water en af en toe een ander schip.

14 dagen

Alleen dat laatste maakt zoiets al tot iets bijzonders. Veertien dagen alleen het monotone geronk van de hoofdmotor en het klotsen van het water tegen de boeg. Ook veertien dagen rustig weer met af en toe een zware tropische regenbui.

Ook al is er niet veel wind, het schip is voortdurend in beweging, heel langzaam slingert en stampt het schip op de lange deining, heerlijk om bij te slapen!

Tijdens zo'n oversteek wordt er zeewacht gelopen, dat betekent voor stuurlieden en machinisten elke dag 4 uur wachtlopen, 8 uur vrij, 4 uur wachtlopen en weer 8 uur vrij (4 op 8 af). Als één van de 2 aanwezige leerlingen was ik toegevoegd aan de 2e stuurman, die o.a. de hondewacht liep (van 0-4 's nachts).Ommenkerk

Het is het eind van 1962, een tijdperk waarin nog niemand iets gehoord had van GPS. Daarom werd de positie bijgehouden door overdag de zon en in de schemering sterren te 'schieten'. Dit alles was natuurlijk alleen mogelijk als de hemellichamen en de horizon goed zichtbaar waren.

Nacht op de oceaan

Stel je voor: Het is midden in de nacht, de zee is glad, er is geen spatje wind en het is nieuwe maan. Dus alleen maar licht van de sterren. Duizenden en duizenden sterren zijn zichtbaar, de melkweg tekent zich heel duidelijk af en ook het sterrenbeeld Zuiderkruis is duidelijk zichtbaar. Daarbij de stilte op het monotone motorgeronk na.

In de tussentijd buitelen dolfijnen in de af en toe fluoriserende boeggolf van het schip, ze volgen ons moeiteloos uren lang en hoeven 's nachts kennelijk niet te slapen. En als er geen dolfijnen zijn zie je de vliegende vissen door de boeggolf omhoog komen!

Genieten

Nadat ik koffie gemaakt heb voor de second (de 2e stuurman) en voor mezelf sta ik nu op de stuurboords brugvleugel, buiten dus, èn te genieten van dit alles èn uit te kijken naar andere scheepvaart. 

Zo krijg je een beetje idee van de grootheid van de schepping, je voelt jezelf wel heel klein, maar dat voelt niet vervelend. Dit is te mooi en te overweldigend om te beschrijven, zoiets moet jezelf ervaren. Totdat tegen het eind van de wacht mijn oogleden steeds zwaarder worden, ondanks de sloten koffie en ik om 10 over vier moe mijn kooi in rol.

 

Reacties mogelijk gemaakt door CComment' target='_blank'>CComment